Οικονομική Κρίση & Ψυχοθεραπεία

“Σε μια κρίση, η πιο τολμηρή επιλογή είναι συχνά η πιο ασφαλής.” Χένρυ Κίσσιγκερ

Αρχικά το περιεχόμενο του ρήματος “κρίνω” ήταν “σχηματίζω μια γνώμη, θεωρώ”, ενώ στην χειρότερη των περιπτώσεων ήταν “ασκώ μια κριτική”.

Σήμερα, εν έτη 2012 το ρήμα κρίνω, αλλά και το παράγωγό του “κρίση” παρουσιάζουν, μέσω του περιεχόμενού τους, μια πολύ κακή κατάσταση.

Υπάρχουν καθημερινά περιστατικά στη ζωή μας (π.χ. μια ασθένεια) που μας αφυπνίζουν από τον λήθαργο και το βόλεμα του καναπέ και μας ωθούν στη δράση και την παραγωγικότητα για την βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας.

Θα μπορούσε μια τέτοια “κακή κατάσταση”, κοινωνική και οικονομική, να αποτελέσει ένα ακόμα ισχυρότερο κίνητρο αφύπνισης και ενεργοποίησης;

Αρχικά ας αναρωτηθούμε γιατί είναι τόσο σημαντικά τα χρήματα στη ζωή μας;
 

Την απάντηση τη δίνει η ίδια η καθημερινότητά μας:

• Η κατοχή χρημάτων, αρχικά, έχει συνδεθεί με την επιβίωσή μας. Συνεπώς, η έλλειψη χρημάτων μας επιφορτίζει με έντονο άγχος και ανασφάλεια.
• Η δυνατότητα να ξοδεύουμε χρήματα μας ικανοποιεί, καθώς έτσι καλύπτουμε ένα μεγάλο κενό μέσα μας που μπορεί να προκλήθηκε από ένα ασταθές οικογενειακό περιβάλλον, από μία αποτυχημένη σχέση κτλ.
• Τα χρήματα είναι εξουσία. Χωρίς αυτά νιώθουμε ότι είμαστε ανίκανοι, ότι δεν έχουμε ταυτότητα! Χωρίς αυτά αρχίζουμε και αναρωτιόμαστε “Ποιος είμαι;”.
• Τα χρήματα είναι έκφραση αγάπης και εκτίμησης. Ένα χαρτζιλίκι, ένας μισθός, τα 50 ευρώ της γιαγιάς για το δώρο των γενεθλίων μας… η έλλειψη αυτών μας κάνει να νιώθουμε πως δεν μας νοιάζονται, δεν ενδιαφέρονται να μας φροντίσουν και δεν μας εκτιμούν.

Πώς μπορούμε να αποβάλλουμε όλο αυτό το άγχος του χρήματος από τη ζωή μας ειδικά στις μέρες μας;

Για να μην νομίζουμε ότι ζούμε σ’ έναν ουτοπικό κόσμο ας ξεκαθαρίσουμε ότι η παρούσα κατάσταση δεν αλλάζει. Το θέμα είναι να συνειδητοποιήσουμε πως ακόμα κι αν δεν αλλάζει η παρούσα κατάσταση, μπορεί ν’ αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο την αντιμετωπίζουμε.
 

Ενδεικτικά:

• Ορισμός προβλήματος: η κρίση επιφέρει στη ζωή μας ζημία και απώλεια. Εμείς καλούμαστε να συλλογιστούμε σε ποιον τομέα μας πλήττει ακριβώς και γι’ αυτό βιώνουμε έντονο άγχος. Όπως προαναφέρθηκε στη στήλη του άγχους, δεν αγχωνόμαστε με όλα. Αγχωνόμαστε με κάτι συγκεκριμένο κι αυτό μας οδηγεί να εξωτερικεύουμε ένταση και σε άλλους τομείς (π.χ. μειωμένος μισθός, άνεργος/η κτλ.).
• Αναγνώριση αντίδρασης: πρέπει να αναγνωρίσουμε πώς αντιδρούμε απέναντι στην κατάσταση αυτή. (π.χ. μου μειώθηκε ο μισθός και πλέον είμαι πολύ νευρικός, τόσο νευρικός που το εξωτερικεύω και στη δουλειά μου και εν τέλει με έδιωξαν). Ωστόσο, κατά πλειοψηφία, τα άτομα απλά βιώνουν αρνητικά συναισθήματα. Δεν αντιστέκονται, απλά αντιδρούν. Σκοπός είναι να αναγνωρίσουμε την αντίδραση μας, να την ελέγξουμε και να γίνουμε από παρατηρητές πρωταγωνιστές.
• Εσωτερικός διάλογος: σημαντική προϋπόθεση όλων αυτών είναι να κάνουμε μια μικρή συζήτηση με τον εαυτό μας ώστε να τον προετοιμάσουμε για μια μεγάλη αλλαγή, ειδικά αν έχουμε δυσκολίες προσαρμογής. Θα ήταν ιδιαίτερα βοηθητικό να προσπαθούμε να αντικαθιστούμε τα αρνητικά συναισθήματα με θετικά.
• Νοηματοδότηση: Βάση όλων των παραπάνω είναι η νοηματοδότηση. Ας καθίσουμε 5 λεπτά, 5 μέρες, 5 μήνες ακόμη και 5 χρόνια να συλλογιστούμε τον λόγο για τον οποίο επιθυμούμε να ζούμε, γιατί πολύ απλά αυτός ο λόγος προσδίδει νόημα στη ζωή μας.

                                                    “Εκείνος που έχει έναν λόγο να ζει, μπορεί ν’ αντέξει τα πάντα.” Νίτσε