Ο ερχομός του δεύτερου παιδιού!

Για πολλά νέα ζευγάρια ο ερχομός του πρώτου παιδιού είναι μεγάλη ευτυχία. Ωστόσο αυτό, παράλληλα είναι και μια κατάσταση μέσα στην οποία μπορεί να γίνουν πολλά λάθη γιατί δεν υπάρχει προηγούμενη εμπειρία. Όταν πια βρεθούν οι ισορροπίες μέσα στην οικογένεια η κατάσταση και πάλι δυσχεραίνει με τον ερχομό κι ενός δεύτερου παιδιού.

Οι ανθρώπινες σχέσεις απαιτούν από μας να δουλεύουμε διαρκώς πάνω σε αυτές, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για σχέσεις μητέρας-παιδιού.

Χρειάζεται, λοιπόν, πολλή δουλειά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης  αλλά και μετέπειτα, όταν και το δεύτερο παιδί θα είναι πλέον παρόν στο σπίτι.

Πριν τον ερχομό του παιδιού:

Δεν είναι απαραίτητο να αναφέρουμε συνεχώς στο παιδί μας πως πρόκειται να αποκτήσει αδερφάκι. Είναι πολύ σημαντικό να επιλέγουμε την πιο κατάλληλη στιγμή (συνήθως όταν το μικρό μας είναι ευδιάθετο) για να μιλήσουμε τόσο για τα θετικά όσο και για τα αρνητικά σημεία της ύπαρξης ενός νέου μωρού στην οικογένεια.

Θα μπορούσαμε να πούμε π.χ. “Θα μπορείτε να κάνετε παρέα με το αδερφάκι σου, και φυσικά, όταν δεν θα μπορώ εγώ εσύ θα είσαι υπεύθυνο γι’ αυτό. Απλά στην αρχή θα κλαίει πολύ, και τα βράδια, γιατί δεν μπορεί να μιλήσει.”

Μετά τον ερχομό του παιδιού:

Είναι δεδομένο πως πριν τον ερχομό του δεύτερου παιδιού περνούσαμε χρόνο με το παιδί μας. Αυτός ο ελεύθερος χρόνος με το παιδί θα πρέπει να συνεχίσει να υφίσταται. Δεν ισχύει η επικρατούσα αντίληψη πως επειδή το νεογέννητο είναι πιο μικρό έχει και μεγαλύτερη ανάγκη. Και τα δυο παιδιά έχουν τις ανάγκες τους και είναι βασικό αυτό το κομμάτι στο να το κατανοήσουμε! 

Π.χ. μπορούμε να καλέσουμε τη γιαγιά στο σπίτι να μείνει λίγο με το βρέφος και  να αφιερώσουμε χρόνο στο παιδί μας!!

Σημαντικό είναι επίσης, να νιώσει το παιδί πως συμμετέχει στην οικογένεια και ότι δεν είναι απλά θεατής.

Θα μπορούσαμε π.χ. να ζητήσουμε τη βοήθειά του στην αλλαγή της πάνας ή στο νανούρισμα του βρέφους.